Kulupulek ♥

Nawet po tym ich " Heeeej " nie zaczelysmy piszczec co jest naprawde dziwne biorac pod uwage, ze gdy czytamy srodowego mailera to jestesmy w stanie plakac.

No nic... zachowywalysmy sie normalnie... zbyt normalnie!

- Polki, co? - Tom poruszyl brwiami.

Totalnie nas zmierzyl, z gory na dol... ale jakos na nas to nie podzialalo.

Mowiac ' na nas ' mysle o mnie, Zuzie i Oli...

Justyna usmiechnela sie do niego zalotnie.

Szturchnelam ja.

- No cooo? - popatrzala na mnie " spod byka ". - Jestem wolna... on jest wolny... - rozmarzyla sie na chwile.

- Ty wez sie opanuj bo do koncertu nie przezyjesz! - zasmialam sie i pokrecilam glowa.

Jay przedstawil nas wszystkim.

Przywitalysmy sie miedzy innymy z Nareesha - dziewczyna Sivy, Kevinem - ochroniarzem, - Deb - ich makijazystka, Dave'em - fryzjerem, no i calym zespolem...

Nagle ktos zapukal do pokoju.

- MARTIN! - krzyknelam.

Wszyscy zaczeli sie na mnie dziwnie patrzec.

- No Martin ma na imie prawda? - wywrocilam oczami.

- Taaaak... Martin jestem, milo mi... - powiedzial jakis znajomy glos.

Dziewczyny zrobily face palm'a juz chyba po raz setny tego wieczoru. 

- Ty to jestes biedna... - Zuza poklepala mnie po plecach.

- Nie biedna tylko tepa! - Ola spojrzala na mnie. - Ja jestem biedna, ze z nia na co dzien zyje.

- Daniel? - przygladalam sie postaci stojacej w drzwiach.

Tak... To byl Daniel - moj brat.

- Jakie mile przywitanie.. - zmierzyl mnie.

- Ale... ale.. ale... - zaczelam sie jakac.

- ALE?! - krzykneli wszyscy.

- Co ty tutaj robisz? - zapytalam zdziwiona.

Po kilku... no dobrze... po kilkunastu, a moze i kilkudziesieciu minutach trudnej konwersacji brat wytlumaczyl mi, ze zna sie z chlopakami.

Uwazalam to za niemozliwe, no bo JAK TO?!

Ale taka byla prawda. Mieszkal w Londynie od dobrych 4 lat, a do Polski przylatywal sporadycznie.

Nie mielismy wiec czasu rozmawiac o tym z kim sie koleguje.

Przyznam jednak, ze byl to dla mnie ogromny szok.

- Zaraz wychodzicie na scene! - do pokoju wszedl jakis mezczyzna.

- Agata? - wszyscy powiedzieli chorem.

- Tak? - zdezorientowana odlozylam gazete.

Tak w ogole to nie wiem czemu bylam taka spokojna.. siedzialam na backstage'u z The Wanted i czytalam gazete... nigdy nie pomyslalabym o tym ze przy spotkaniu, a w dodatku pierwszym spotkaniu, bede czytala sobie gazete. Myslalam raczej, ze bede piszczec, piszczec, piszczec i piszeczec... wspominalam juz o piszczeniu?

- Zartujesz? - Zuza nie mogla uwierzyc.

- Ty kasztanie! - Justyna pokrecila glowa i wrocila do rozmowy z Tomem.

- Wiesz co? Po prostu idz sie lecz! - rzucila Ola i wznowila konwersacje z Maxem.

Nagle spojrzalam na drzwi.

Stal w nich Martin... ten Martin!

Wstalam z ogromnej sofy i pobieglam w jego kierunku.

Rzucilam mu sie na szyje, a ten stal nieruchomo.

Widzac jakies flesze odbijajace sie na sciane puscilam Martina i sie odwrocilam.

- No przeciez musicie miec udokumentowane wasze pierwsze spotkanie! - zasmiala sie Ola.

Martin jest managerem The Wanted.

Ale jest... przeslodki!

Taki kulupulek - jak ja to mowie.

- Wyjdziesz za mnie? - zapytalam smiejac sie.

Zalozylam sie z dziewczynami, ze gdy go spotkam zapytam sie o to.

- Tiaaaa... To bylo dziwne... - Martin spojrzal na mnie. - Chodzcie, chodzcie! - ponaglal chlopcow.

Jakies 20 minut pozniej zespol stal na scenie, a my z dziewczynami tuz pod nia.

Wlasnie spelnialo sie nasze kolejne marzenie.